الـــحـــســـيــن يــــــأبّـــــن الــــعـــبّـــاس
خـلّـيت دمـعـي فــوق خــدّي يـالأخـو
سـايـل مـن يـسرج الـميمون مـن بـعدك يَـبو
فـاضل
عـــــــبّـــــــاس يــــــــــــــا خـــــــويــــــه
بـعـدك يَـنـور الـعـين مــن يـسـرج
الـميموني بــيــن الــعــدا مــفــرود نـيّـتـكـم
تـخـلّـونـي
عـــــــبّـــــــاس يــــــــــــــا خـــــــويــــــه
شـال الـسّبط راسـه بـحسره و حطّه
بحجره و شــالـه ابـــو فـاضـل و ردّه بـحـرّة
الـغـبرا
عـــــــبّـــــــاس يــــــــــــــا خـــــــويــــــه
اشْمَالك يخويه شلت راسك من وسط حجري مـصابك شـجاني وذوّب افّـادي وكسر
ظهري
عـــــــبّـــــــاس يــــــــــــــا خـــــــويــــــه
يـقـلّه يـخـويه شـلون اخـلّي راسـي
بـحجرك وانـتَ بـعد سـاعه الشّمر يجلس على
صدرك
عـــــــبّـــــــاس يــــــــــــــا خـــــــويــــــه
يـقـلّه فْـجـعتني بْـنومتك يـا سـيفي
الـمشهور ظـهري عـقب عـينك يَـبو فاضل ترى
مكسور
عـــــــبّـــــــاس يــــــــــــــا خـــــــويــــــه
بـعـدك الـبـيرق مــن يـشيله يـا عـزيز
الـرّوح يـاهـو عـقب عـينك يـسلّي زيـنب امـن
الـنّوح
عـــــــبّـــــــاس يــــــــــــــا خـــــــويــــــه
لــو سـايـلت عـنّـك الـمـحزونه شـقـول
الـهـا مــقــدر أخــبّـرهـا عــلـى الـتـربـان
كـافـلـها
عـــــــبّـــــــاس يــــــــــــــا خـــــــويــــــه
و عـبّـاس يـتـقلّب عـلى الـرّمضا و يـجر
ونّـه و غـمّـض عـيـونه و اسـبل إيـده و راح
لـلجنّه
عـــــــبّـــــــاس يــــــــــــــا خـــــــويــــــه